nedense yazdığımda, tüm bunları anlattığımda herkes bunu okuyacak ve bundan bir şeyler çıkaracakmış gibi hissediyorum ve herkesin üstüne alınabileceği şeyler yazıyorum. gerçeği biliyorum, bu imkansızın da fevkinde, öncelikle benim kim olduğumu kimseler bilmiyor ama yine de sanki öyleymiş gibi. sanki.
mesela, bir insan sizi sevdiğini söyler. ama size söyleyemez, haklıdır aslında. siz onu çok üzmüşsünüzdür daha önce, size açıklamaya dayanamaz. fakat, kaçmak nedir? cevap vermemek nedir? normal bir hayat sürüyorsanız bu ağır gelmez size ama mutsuzsanız ve mutsuzluğunuzun tek çaresi olanları unutmaksa, işte o zaman affedilmeyen oluverir o kişi sizin için. ve evet, sen affedilmeyensin. konuşsam da gülsem de sen asla ve kat'a affedilmeyeceksin.
bu arada sanırsam şu anda küçücük odamda 2 televizyon birden açık ve bunların ikisinden de ben mesul değilim ve de nefret ediyorum onlardan! neyse, devam...
bazen de kendinize engel olamazsınız. olamazsınız işte o kadar. ahlak olmasın istersiniz evrende, aldatılmak aldatmak kötü şeyler olmasın istersiniz, sizinki aldatmaksa. unutamazsınız kafanızdakileri, sürekli üstüne bir şeyler eklemek istersiniz üstelik, onları rafa kaldırmanız gerekse bile. ama yapamazsınız işte, başkaları da söyler durur anca. kolaysa öylesi, gel yap diyeceksin aslında. benim de talihim bu, ya meylettiğim kişinin hali hazırda sevgilisi oluyor ya da kısa bir müddet sonra biriyle takılmaya başlıyor. benim yapabileceğim bir şey varsa söylensin bir şekilde. ya da ilelebet susulsun.
arkadaşlar, önemli,olması gereken. geçende bir arkadaşımla muhabbetin ortasında şöyle bir arkadaş tanımı yapmıştım: arkadaş, dizinin kaçırdığın bölümünü sana anlatan insandır. neden böyle dediğimin nedenleri vardır elbet,hatırlayamadığım. ama şimdi anlıyorum ki asıl bunu söylerken demek istediğim, iki insanın birbirine sonsuz saygı duyması ve sabır göstermesiymiş. bunu yaptığın zaman ya da bunları hissettiğinde sen zaten karşındakiyle beraber olmak istersin, arkadaşlık gelişir. bu güveni de beraberinde getirir, mutluluğu da. ama bazı arkadaşların miadı bellidir, doldu mu hafifler, sonra da zamanla yok olmak için silikleşir. çok görmüş gibi konuşmak adetimdir, lakin az görmüş de değilim.
elimde değil bazı şeyler, istemeden yapıyorum, istemeden üstleniyorum, isteyerek sahip çıkıyorum davranışlarıma. çünkü ben buyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder