laf dinlemeyen biri hakkında...

hayır, kardeş değil bu sefer, yalnızca "biri".
gitme diyorum, "gideceğim demedim ki" diyor.
ben gideceğini hissediyorum ve "hoşçakal" bile demeden gidiyor.
sonra tekrar geliyor, yine gidecekmiş gibi gelmiyor bana, ama gidiyor yine. yine, yine.
bu döngü tekrarlıyor sürekli. geliyor, güzel şeyler anlatıyor bana, bir masal gibi, sonra gidiyor herhangi biriymiş gibi.
bense kelimeler aranıyorum gitmesin diye, bulamıyorum, kafamı, kendimi yitiriyorum çünkü o geldiğinde.
sonra gitmelerinden birinde, bir şarkı dinliyorum. redd'den. öyle güzel, öyle "ben" ki.
"sen kaçtın ben kelime bulup seni tutamadım."
belki bir gün öyle güzel şeyler olur ki, daha güzel düşüncelerim karıncalanır kafamda ve belki de redd'den aşktı bu'yu dinlerim.